کد مطلب:28542 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا اين ظلم نيست كه برخي از جانداران به خاطر انسان يا موجودات ديگرقرباني شوند؟

هر چيزي فلسفه اي براي وجود خود دارد كه در چارچوب آن كمال مي يابد و ارجمند است. ارزش علفزار به آن است كه حيوانات در آن به چرا مشغول شوند و بين دام و زمين سرسبز تبادل برقرار گردد و حال اگر تمامي زمين سرسبز باشد ولي هيچ حيواني نباشد كه از آن تغذيه كند و طبيعتاً حلقه هاي بعدي هم در كار نباشد نمي توان براي همه سبزه زار فلسفه اي يافت. حيات بر روي زمين هدفمند است و اين هدفمندي كه از طرح و برنامه واحدي سرچشمه گرفته است اين اقتضا را دارد كه موجودات به يكديگر وابسته و در زنجيره كمال يكديگر قرار گيرند مجموع اين زنجيره براي بقا و حيات و كمال انسان تنظيم شده است، {H{/Bخَلَقَ لَكُمْ ما فِي اَلْأَرْضِ جَمِيعاً{w3-8w}{I2:29I}/}H}. اگر حيواني علفي را مي خورد اين ظلم به علف نيست بلكه كمال آن است و اگر حيوان ديگري آن حيوان را مي خورد باز كمال آن حيوان محسوب مي گردد و اگر انسان ها حيواناتي را مي خورند باز كمال آن حيوان در همين است. اصولاً اكوسيستم حيات بر روي زمين زنجيره وار است و همه در خدمت يكديگرند. اگر نهنگي روزي يك تن ماهي مي خورد به همان اندازه در تعادل حيات درياها نقش دارد و بدون نهنگ حيات دريا در خطر است. البته آنچه گفته شد تنها زاويه اي كوچك از سيستم پيچيده حيات است. ده ها جهت و فلسفه ديگر براي آن مطرح است كه در اين مختصر نمي گنجد. بنابراين اگر حيواني گياهان را و حيواني حيوان ديگر را مي خورد در مجموع به نفع بقاي حيات و تعادل آن است. لازم به ذكر است تنها موجودي كه بر هم زننده تعادل حيات و فنا كننده آن است انسان است كه با زياده روي ها و ظلم خود مجموعه حيات را با خطر مواجه ساخته است.